ΒΙΑΣΤΕΣ, ΣΕΞΙΣΤΕΣ, ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ…

…εξοργιζόμαστε που καθημερινά μαθαίνουμε περιστατικά πατριαρχικής βίας και επιβολής. Εξοργιζόμαστε που η πατριαρχία αντεπιτίθεται μέσα από τους θεσμούς της και αφομοιώνει όλη αυτή τη βία ξερνώντας την σε στατιστικές, νούμερα και αριθμούς προκειμένου να τη συνηθίσουμε, να συμφιλιωθούμε μαζί της. Εξοργιζόμαστε που οι μπάτσοι και οι δικαστές έχουν ανακηρυχθεί σε προστάτες, μέχρι βέβαια να βρεθούν “υπόλογοι” για βιασμούς ή για υποτίμηση και βασανισμό επιζήσαντων προσώπων στις δικαστικές αίθουσες… Εξοργιζόμαστε με τις λέξεις. Εξοργιζόμαστε με τις δικαιολογίες. Εξοργιζόμαστε με τους προστάτες κάθε είδους… Και όχι δεν θα χαρίσουμε το μονοπώλιο της βίας στην πατριαρχία και το κράτος. Θα εκφράζουμε τη συλλογική αντιβία που μας αναλογεί, με μόνη προϋπόθεση να στέκεται η μία δίπλα στο άλλο, φωτίζοντας και αναδεικνύοντας τις μυριάδες γκρίζες αποχρώσεις στις επιθυμίες, τις επιλογές και τα όνειρα. Για να συμβάλλουμε στην καταστροφή του κόσμου που εξουσιάζει, καταπιέζει και εκμεταλλεύεται…

Στις 24.11.22 το απόγευμα, περίπου 40 συντρόφισσες/α/οι συναντηθήκαμε αυτοοργανωμένα, αδιαμεσολάβητα, αλληλέγγυα προκειμένου να παρέμβουμε σε πλατείες και δρόμους που διαπερνούν τη Νίκαια, τον Πειραιά και το Κερατσίνι μετά τη γνωστοποίηση, στις αρχές του Νοέμβρη, μίας σειράς επιθέσεων σε γυναίκες σε αυτή την ακτίνα. Ξεκινήσαμε με μικροφωνική μίας ώρας στην πλατεία Χαλκηδόνας στη Νίκαια, κατευθυνθήκαμε κρεμώντας πανό, μοιράζοντας κείμενα, πετώντας τρικάκια, κολλώντας αφίσες, ομορφαίνοντας με στένσιλ και γράφοντας συνθήματα στους τοίχους μέχρι στη στάση του μετρό των Μανιάτικων στον Πειραιά, συνεχίσαμε στην πλατεία Θεμιστοκλή, όπου και ήταν ένα από τα σημεία που πραγματοποιήθηκαν οι επιθέσεις, για να καταλήξουμε στην πλατεία Κύπρου στο Κερατσίνι.