Στις 29 Σεπτέμβρη του 1944 οι ναζί μαζί με ντόπιους δωσίλογους καίνε ζωντανούς είτε εκτελούν περισσότερους από 100  αιγαλιώτες στην περιοχή του Αη Γιώργη ως αντίποινα σε αμφισβητούμενη ενέδρα του ΕΛΑΣ (που τότε είχε ήδη διατάξει αναστολή αντίστοιχων επιθέσεων) την προηγούμενη μέρα. Οι ναζί λίγους μήνες μετά έφυγαν αλλά οι δωσίλογοι έμειναν. Ήταν τα ερπετά που σέρνονταν στα πόδια της εξουσίας και δάγκωναν μόνο τους ξυπόλητους. Εμφύλιος, ιουλιανά, χούντα, μεταπολίτευση. Την προηγούμενη δεκαετία μπήκαν μέχρι και στη Βουλή ως αυτοί που πάντα ήταν: ως εχθροί της ελευθερίας. Αναβίωσαν τα τάγματα εφόδου, επιτέθηκαν και σκότωσαν. Η αστική δημοκρατία τούς έβαλε φυλακή αφού φρόντισε να ενσωματώσει στην επίσημη ατζέντα της όλη την ρατσιστική και εθνικιστική τους προταγματική. Σήμερα υπάρχουν 3 δηλωμένοι φασίστες ως υπουργοί στην ακροδεξιά κυβέρνηση ενώ, παράλληλα, συμμορίες φασιστών αναδιοργανώνονται στις γειτονιές υποδαυλίζοντας ό,τι πιο αντιδραστικό ξερνάει ο επιθετικός ελληνικός μικροαστισμός.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΌΤΙ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΑΝ ΕΙΡΗΝΗ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

ΜΕΤΡΟ ΑΙΓΑΛΕΩ 30/9 18:30

κατάληψη Σινιάλο

 

 

 

 

 

 

Στις 12/3 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση με τρικάκια και πανό στην πλατεία του μετρό στη νίκαια έπειτα από ρατσιστικές επιθέσεις. Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης.

ΟΥΤΕ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, ΟΥΤΕ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ ΣΦΑΓΕΙΟ ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΛΑΤΕΙΑ

Από τον Ιούλιο του 2020 και το άνοιγμα του σταθμού του μετρό Νίκαιας, η πλατεία του αγ. Νικολάου έχει φανερώσει για τα καλά τις κοινωνικές συγκρούσεις που προϋπήρχαν στην ευρύτερη περιοχη. Η τοπική εξουσία, τα αφεντικά και η αστυνομία επιχειρούν με τακτικά και σταθερά βήματα, το σχέδιο τους για τον εκτοπισμό όσων δεν ταιριάζουν στα ιδανικά της ανάπτυξης και της καθαρότητας, δηλαδή κυρίως των μη λευκών μεταναστών και των καταπιεσμένων, που αποτελούν εδώ και δεκαετίες τον κύριο κορμό της γειτονιάς.

Η τελευταία εκδοχή αυτής της πίεσης εκφοβισμού και εκτοπισμού , ήταν η ρατσιστική επίθεση που δέχτηκαν μετανάστες από το Πακιστάν το σαββατοκύριακο 27-28 Φλεβάρη από 15μελη ομάδα εφήβων, με αποτέλεσμα τον βαρύτατο τραυματισμό τριών εξ αυτών (με πολλαπλά κατάγματα στη γνάθο μεταξύ άλλων), χωρίς καμιά άλλη αφορμή πέρα από το χρώμα του δέρματός τους και την καταγωγή τους. Οι έφηβοι (ηλικίας από 13 ως 17 χρόνων) χρησιμοποιώντας τα ξύλινα στηρίγματα των νέων δέντρων της πλατείας, επιχείρησαν με αυτόν τον τρόπο τον “έλεγχό” της, σε μια εφαρμογή του δόγματος “εδώ μόνο εμείς” και με μια πρακτική που θυμίζει ανησυχητικά τις προ λίγων ετών επιθέσεις των νεοναζί στους ίδιους ανθρώπους της ίδιας πλατείας, με τα γνωστά σε όλους επακόλουθα.

Κι αν η δράση των νεοναζί ταγμάτων εφόδων μοιάζει άγνωστη για την πλειοψηφία των σημερινών εφήβων (που το 2011-2013 ήταν ίσως πολύ μικροί για να την θυμούνται), τα όνειρά τους για πλατείες “μόνο για έλληνες”, θα καταλάβουν ότι γρήγορα μετατρέπονται σε εφιάλτες. Κάθε παρόμοια απόπειρα θα αντιμετωπίζεται από τους ντόπιους και τους μετανάστες με τον ίδιο τρόπο που αντιστοιχεί στους φασίστες και στους μιμητές τους. Στην πλατεία του αγ. Νικολάου, στους δρόμους και στις γειτονιές της Νίκαιας, ο φόβος δεν θα επιστρέψει.

Δεν υπάρχει κανένας χώρος για το φασιστικό ρατσιστικό δηλητήριο, κανένα έδαφος για ξενοφοβικά πογκρόμ, καμιά πλατεία για το ακροδεξιό ακροατήριο της μισαλλοδοξίας που χωρίζει τους ανθρώπους σε φυλές, φύλα, σεξουαλικές προτιμήσεις και σωματικά πρότυπα, για να οδηγήσει σε κοινωνικό κανιβαλισμό τους καταπιεσμένους, ανοίγοντας τον δρόμο στη διεύρυνση της εκμετάλλευσής τους από τα αφεντικά, στην πειθάρχησή τους από το κράτος. Οι σχέσεις αλληλεγγύης με τους μετανάστες, η καθημερινή οικειοποίηση του δημόσιου χώρου κάθε πλατείας και γειτονιάς, η συλλογική μαχητική υπεράσπιση των ζωών μας μπροστά σε απειλές, τραμπουκισμούς, ξυλοδαρμούς και δολοφονικές επιθέσεις, είναι τα αναχώματα που έχουμε ήδη στήσει απέναντι στον φασιστικό οχετό του παρελθόντος και σε κάθε πιθανή απόπειρα επιστροφής του.

Πάρτε το λοιπόν χαμπάρι!

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Πάροδος αυτοοργανωμένος χώρος έκφρασης αλληλεγγύης και σύγκρουσης

parodos@espiv.net

parodos.espivblogs.net

Ολοκληρώθηκε ο πρώτος κύκλος εκδηλώσεων που αποτελούν κομμάτι μίας διαδρομής συναντήσεων και ερεθισμάτων που στόχο έχουν τον εμπλουτισμό των περιεχομένων της συλλογικής μας δήλωση ολική άρνησης στράτευσης. Θέλουμε να θέσουμε προβληματισμούς, σημεία συζήτησης και σκέψεις και μέσα από αυτές τις βραδιές, να εμπλουτιστούν, να αμφισβητηθούν ή και να ενισχυθούν με σκοπό την όσο πιο δυνατή συμπερίληψή των συναντήσεων αυτών στο λόγο που συνοδευει την συλλογική μας δήλωσης.

Στο πλαίσιο αυτό, ο πρώτος κύκλος συμπεριελάμβανε την έκθεση φωτογραφιών και υλικού από μέρες και τόπους ανυποταξίας στις 11/10 και την εκδήλωση-συζήτηση με θέμα τη διαδικασία της στρατιωτικής θητείας και τους σκοπούς της στις 18/10, στον αυτοοργανωμενο χώρο εκφρασης, αλληλεγγύης και συγκρουσης πάροδος (Νίκαια).

Δημιουργήθηκε το πεδίο να μοιραστούν περιεχόμενα και σκέψεις γύρω από το θέμα της ολικής άρνησης στράτευσης με αρκετά μεγάλη συμμετοχή κόσμου.

Η έκθεση στις 11/10 τροφοδότησε συζητήσεις σε πηγαδάκια γύρω από το ιστορικό αντιμιλιταριστικών αντιστάσεων και αρνήσεων στράτευσης. Ενώ και κόσμος “περαστικός” από τη γειτονιά στάθηκε να δει το υλικό.

Στην συζήτηση στις 18/10, η οποία πραγματοποιήθηκε με πολύ μεγάλη συμμετοχή, υπήρχαν πολλές διαφορετικές τοποθετήσεις γύρω από θέματα για τον ρόλο του στρατού, για τη θητεία, για τους έμφυλους ρόλους(που αφορούν τόσο το γενικό τους πλαίσιο τόσο την συγκυρία που βρισκόμαστε). Η συζήτηση άνοιξε επίσης και σε άλλα θέματα, όπως το πως αντιλαμβανόμαστε την επιλογή της ολικής άρνησης στράτευσης και σε βιωματικές τοποθετήσεις σε σχέση με το πως αντιμετώπισε κόσμος το κάλεσμα για στράτευση.

Είμαστε πολύ χαρούμενα για την προσέλευση και την συμμετοχή του κόσμου και στις δύο βραδιές και πιστεύουμε πως οι βραδιές αυτές αποτελούν κομμάτι της απάντησης μας στις ατομικές διώξεις. Είναι σημεία στα οποία συναντιόμαστε, συλλογικοποιούμε τα προτάγματα, τις επιθυμίες μας και τις αρνήσεις μας και μας κάνουν πιο σίγουρους και σίγουρες για την άρνηση του “κόσμου τους” και των προσταγών τους.