ΔΕ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟΠΙΟ ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΑΧΗ
Από τις 24 Φλεβάρη ζούμε την συνέχεια και την όξυνση ενός πολέμου που έχει ξεκινήσει στην Ουκρανία τουλάχιστον 8 χρόνια πριν, σε μια προσπάθεια ανακατανομής, επαναχάραξης και ελέγχου των σφαιρών επιρροής ανάμεσα σε ΝΑΤΟ και Ρωσία, οδηγώντας την μνήμη μας να σκάψει ακόμα πιο πίσω, ως τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία.
Ακόμα μια φορά οι άνθρωποι καλούμαστε είτε να γίνουμε οι τελικοί αποδέκτες και πληρωτές ενός λογαριασμού που οι πραγματικοί οφειλέτες μεταφέρουν έντεχνα σε εμάς, είτε όσοι βρίσκονται στο πεδίο της μάχης να θυσιαστούν σαν πιόνια σε μια σκακιέρα που δεν έχουν επιλέξει.
Οι καταπιεσμένες όλου του κόσμου δεν έχουμε κανένα όφελος από τον πόλεμο που ξέσπασε μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ούτε και από κανέναν άλλον πόλεμο των κυρίαρχων. Έχουμε προ πολλού αναγνωρίσει την κοινωνική μας θέση στο πλάι των από κάτω και αρνούμαστε να λάβουμε μέρος σε μία διαμάχη μεταξύ ΝΑΤΟ – Ρωσίας, «καλών» και κακών μακελάρηδων, που θέτει σε αμφισβήτηση το πλανητικό αύριο.
Οι διακρατικές (αλλά και οι εσωτερικές) συγκρούσεις και ανταγωνισμοί αφορούν τους υποτελείς ως προς το τίμημα που καλούνται να πληρώσουν. Με την αιχμαλωσία τους, τον ξεριζωμό, την καταστροφή εδάφους και θάλασσας, τον θάνατο τόσο ανθρώπων όσο και άλλων ζώων.
Για άλλη μια φορά, η ιστορία μας δείχνει ότι οι εθνικισμοί και οι συγκρούσεις που παράγουν (όπως αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία μεταξύ ουκρανικών νεοναζιστικών ταγμάτων και ρώσων εθνικιστών) καθώς και η διάρθρωση της καθημερινής ζωής με μιλιταριστικούς όρους – όπως ο «πόλεμος στον κορονοϊό», η πάταξη του εσωτερικού εχθρού, η διαρκής «απειλή από την γείτονα», τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους μετανάστες – αυτό που προσφέρουν είναι να δημιουργούν κατασκευασμένους διαχωρισμούς ανάμεσα στους ανθρώπους δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες εν καιρώ “ειρήνης” για πόλεμο.
Απέναντι στην ειρήνη τους και στον πόλεμό τους, επιλέγουμε την λιποταξία.
Επιλέγουμε τον αδιάκοπο, λυσσαλέο αγώνα απέναντι σε κράτη, έθνη, αφεντικά και πατριαρχία.
Απέναντι στη πραγματικότητά τους επιλέγουμε την ουτοπία της εξέγερσης, με στόχο έναν κόσμο χωρίς καταπιέσεις και εξουσίες.
Έναν κόσμο ελευθερίας και αλληλεγγύης.
παροδος
