2 μέρες στο Ρεσάλτο (21 & 23/02): Προβολή “Takeover” & Παρουσίαση μπροσούρας “Μάσκες, γάζες και φύγαμε!”

αναδημοσίευση από ρεσάλτο

Σε τέτοιους καιρούς τόσο περιδίνητους και μουδιασμένους.

Σε τούτες τις πόλεις τις τόσο αφιλόξενες και ψεύτικες.

Δεν σταματάμε να αναζητούμε εκείνα τα πρόσωπα που πεισμώνουν ενάντιά τους,

εκείνους τους τρόπους και τους λόγους που μας συνδέουν, μας συντροφεύουν, μας φέρνουν πιο κοντά.

Δεν σταματάμε να ψάχνουμε και να ανοίγουμε εκείνους τους δρόμους που συναντιόμαστε,

εκείνα τα άδεια κτήρια που τους δίνουμε ζωή.

Όσο κι αν μας κατακλύζουν το κράτος, το κεφάλαιο, η πατριαρχία και κάθε είδους αυθεντίες τους,

άλλος τόσο θα επιμένουμε αντιστεκόμενα σε πληθυντικούς αριθμούς, παίρνοντας τη ζωή στα χέρια μας απέναντι στην εξατομίκευση, τη ματαιότητα, την υπακοή και την ανάθεση.

Κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά

Ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο, πατριαρχία

2 μέρες στο Ρεσάλτο:

  • Παρασκευή 21/2, 8μμ, προβολή-συζήτηση: “Takeover – Πώς καταλάβαμε ένα νοσοκομείο και αλλάξαμε τη δημόσια υγειονομική περίθαλψη”
  • Κυριακή 23/2, 6:30μμ, εργαστήρι αυτομόρφωσης & παρουσίαση της μπροσούρας “Μάσκες, γάζες και φύγαμε!” [εγχειρίδιο πρώτων βοηθειών για το δρόμο, Αθήνα 2024] από την αναρχική ομάδα πρώτων βοηθειών

 

Δημόσια τάξη στα μετόπισθεν ενός πολέμου χωρίς όρια (εκδήλωση-συζήτηση στον Θερσίτη & συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια ευελπίδων)

αναδημοσίευση από το blog του θερσίτη

acab - thersitis - february 2025

 

ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΑΞΗ: Ένας πόλεμος στα μετόπισθεν ενάντια στους απόβλητους, τις απείθαρχες, τους περιττούς

Οι «ακρότητες», οι δολοφονίες, η βαρβαρότητα της αστυνοµίας ποτέ δεν  υπήρξαν τυχαία περιστατικά. Ποτέ δεν θα ζητηθεί διαβατήριο µετακίνησης από έναν βιοµήχανο ή ανώτερο στέλεχος µιας επιχείρησης ποτέ αυτοί  δεν θα βρεθούν έρµαια της βούλησης του κάθε µπάτσου. Στη συγκυρία που βρισκόμαστε, µε το βάθεµα της κρίσης να διαδέχεται τα γενικευµένα lockdown και να συνοδεύει την πολεµική προετοιµασία των κρατών, η καθεστωτική βία διαβαίνει το προηγούµενο κατώφλι της, αλλάζοντας τους προηγούµενους συσχετισµούς και υποτιμώντας ακόµα περισσότερο τη ζωή των υπηκόων: η εντατικοποίηση της πειθάρχησης και του ελέγχου έως τον θάνατο είναι ο µόνος δρόµος για τη σταθεροποίηση των σύγχρονων κοινωνιών διαµέσου ενός πολέµου χωρίς όρια.

Οι  κοινωνικές  απειθαρχίες και αντιστάσεις πρέπει όχι απλά να κατασταλούν, αλλά να γίνουν  «αόρατες», «µειονοτικές», «προβληµατικές» (ως συνήθως µε την πολύτιµη συνεισφορά της «αριστερής ευαισθησίας»). Εκεί βρίσκεται και η ουσία της κυρίαρχης προπαγάνδας και στρατηγικής για τη «νεανική παραβατικότητα», το «µεταναστευτικό», την «οπαδική βία», τις κοινότητες ροµά, τις διαδηλώσεις…

Καθηµερινές πρακτικές που δεν εναρµονίζονται µε την κανονικότητα, με τα «ήθη και έθιµα» του επιτελικού κράτους και των κοινωνικών συμμαχιών του, πρέπει να καταστούν «αντικοινωνικές», να απαγορευτούν και να γίνουν επίφοβες για τους «επίδοξους παραβάτες»  (από τα γκράφιτι, τις καταλήψεις χώρων, την αφισοκόλληση µέχρι την οδήγηση χωρίς κράνος κ.α.).

Τα µπλόκα στους δρόµους, οι αστυνοµικές επιχειρήσεις στις πλατείες που αράζουν νεολαίες/οι, οι εισβολές σε γειτονιές ροµά µε τηλεοπτική κάλυψη, η γενικευµένη καταστολή διαδηλώσεων µε εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις, τα τροµοσενάρια, οι συλλήψεις και η «έκτακτη συνθήκη» µε αφορµή την έκρηξη σε διαµέρισµα στους Αµπελόκηπους, η φύτευση χιλιάδων καµερών στους δρόμους είναι κομμάτι αυτής της στρατηγικής. Στο πλάι όλων αυτών, ο νέος ποινικός κώδικας, η οικονοµική καταστολή (πρόστιµα, εξαγορές ποινών κλπ), η ασφυξία στις υπάρχουσες φυλακές και οι εξαγγελίες για δηµιουργία νέων κολαστηρίων εγκλεισµού.

Απέναντι στον «νόμο και την τάξη» μόνος ορίζοντας είναι η ανομία της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης και της σύγκρουσης, η ακύρωση του φόβου και της ματαιότητας.

Ένα τέτοιο εγχείρημα ήταν και η ανακατάληψη των κτιρίων της Ματρόζου 45 και Παναιτωλίου 21 στο Κουκάκι στις 11/1/2020. Καταλήψεις που δεν συντονίζονταν ούτε με το πρότυπο της «ανάπτυξης και εξευγενισμού» της περιοχής ούτε με τη νόρμα του «ησυχία, τάξη και ασφάλεια».  Στο κάλεσµα αλληλεγγύης της ίδιας μέρας ανταποκρίθηκε πλήθος αλληλέγγυων που συγκεντρώθηκε έξω από τα κτίρια. Οι µπάτσοι χτύπησαν µε µένος τη συγκέντρωση (και αργότερα εισέβαλαν εκ νέου στις καταλήψεις), έκαναν δεκάδες προσαγωγές και 11 συλλήψεις. Τα συλληφθέντα από το χτύπηµα στην πορεία αλληλεγγύης έξω από την (ανα)κατάληψη δικάζονται στις 24/2/2025.

ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ, ΤΗ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΟΥΣ

ΑΠΕΙΘΑΡΧΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 16/2/2025 – 7 μ.μ.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ: «Δημόσια τάξη στα μετόπισθεν ενός πολέμου χωρίς όρια» (στον χώρο του Θερσίτη)

ΔΕΥΤΕΡΑ 24/2/2025 – 9 π.μ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΥΗΣ στα συλληφθέντα από το χτύπηµα στην πορεία αλληλεγγύης έξω από την (ανα)κατάληψη Ματρόζου 45 στο Κουκάκι στις 11/1/2020 (δικαστήρια ευελπίδων)

ΕΚΔΗΛΩΣΗ 2/6 στις 18.30 στην ελιά του Πεισίστρατου (άγιοι ανάργυροι) “ανυποταξίες και αρνήσεις απέναντι στον σύγχρονο πόλεµο”

αναδημοσίευση από Indymedia

post image

 

Στα πολεμικά καλέσματα…

Ο πόλεµος δεν αποτελεί τµήµα κάποιας «φυσικής τάξης πραγµάτων». Η θεώρησή του ως αναπόφευκτου συνιστά το πρώτο βήµα τόσο για τη συσκότιση των κοινωνικών αιτιών που οδηγούν στο ξέσπασµά του, όσο και για τη δικαιολόγηση της συµµετοχής σε αυτόν.

Ζούµε στην εποχή των αλλεπάλληλων κρίσεων. Το «ξεπέρασµα» κάθε µίας από αυτές ουσιαστικά βαθαίνει σε έκταση όσο και σε περιεχόµενο την αµέσως επόµενη που ακολουθεί, για να µετασχηµατιστεί εντέλει στις µέρες µας σε έναν παγκόσµιο πόλεµο σε κοµµάτια. Είναι η εποχή που η κάθετη διχοτόµηση ανάµεσα στον πόλεµο και την ειρήνη αρχίζει και γίνεται δυσδιάκριτη. Οι κυρίαρχοι του κόσµου όµως δεν παίζουν µε τις λέξεις…

Ένας επίµονος «πολεµικός συναγερµός» ηχεί στις δυτικές και όχι µόνο κοινωνίες. Αυτό σηµατοδοτεί η διαρκής επίκληση στον «κίνδυνο γενίκευσης του πολέµου» που αναπαράγεται από ΜΜΕ και κράτη. Αυτό σηµαίνει η αύξηση σε παγκόσµιο επίπεδο των πολεµικών εξοπλισµών την τελευταία δεκαετία. Το πολεµικό λεξιλόγιο πλέον δεν αφορά µόνο σε «συνηθισµένα» κοινωνικά κοµµάτια (πχ µετανάστριες που αποκαλούνται «εισβολείς», «υβριδικός εθνικός κίνδυνος») κτλ. Γίνεται κοινός τόπος για την «ασφάλεια», την «εγκληµατικότητα», την «εθνική οικονοµία», τον «πληθωρισµό»… Τα αφεντικά του κόσµου προετοιµάζουν τους υπηκόους τους για πόλεµο µε κάθε µέσο: ιδεολογικό, συναισθηµατικό, µε ενέσεις εθνικισµού, συνόρων, µιλιταρισµού, ρατσισµού, σεξισµού, αγάπης για την πατρίδα και τις αξίες της δηµοκρατίας…

Από την Γάζα, όπου οι εκεί «περισσευούµενες/οι» γίνονται πεδίο βολής ενός αδίστακτου high-tech στρατού, ως την Ουκρανία, όπου διεξάγεται ένας «κανονικός» πόλεµος µε παγκόσµιες προεκτάσεις… από τον ανειρήνευτο πόλεµο και την θανατοπολιτική στα ευρωπαϊκά σύνορα απέναντι σε µετανάστριες/ες/α… τους πολεµικούς ανταγωνισµούς στην Μέση Ανατολή και την «αστάθεια» στην καπιταλιστική περιφέρεια… ως τις πολεµικές ασκήσεις «επί χάρτου» του ελληνικού κράτους στην ανατολική Μεσόγειο, ο πόλεµος µε τα χίλια πρόσωπά του είναι εδώ. Και το ζήτηµα για εµάς δεν είναι να διαλέξουµε µια µορφή του, ένα ακόµη στρατόπεδο. Αλλά το πως θα εναντιωθούµε σε αυτόν.

Οι υποτελείς τάξεις αυτού του κόσµου έχουν ξαναβρεθεί µπροστά στα πολεµικά διλήµµατα που τους έθεταν οι ηγεµόνες τους. Και αν κάποια κοµµάτια τους συστρατεύτηκαν µε την µία ή την άλλη πλευρά, δεν έλειψαν ποτέ και εκείνα τα κοµµάτια που τους έφτυσαν τα διλήµµατα πάλι πίσω. Μέσα από αυτές τις διαδροµές και τις αρνήσεις σκιαγραφείται για εµάς το παρόν των αρνήσεων σήµερα ενάντια στον πόλεµο, τον στρατό, τα σύνορα, τις πατρίδες, τα αφεντικά.

Να μην μπούμε στην γραμμή!

Καμία συστράτευση με κράτη, στρατό, αφεντικά, πατριαρχία

Πάντα ανυπότακτα στην ειρήνη

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ Κυριακή 2/6 630μμ – στην ελιά του Πεισίστρατου (άγιοι ανάργυροι)

“ανυποταξίες και αρνήσεις απέναντι στον σύγχρονο πόλεµο”

Συναντήσεις ενάντια στον πόλεμο και την ειρήνη των κυρίαρχων